Kenarına bunca gurbet dizdiğim,
Ümit öğüttüğüm yollara küstüm.
Yok sayarak üzerini çizdiğim,
Boşa tükettiğim yıllara küstüm.

Üç günlük baharı kışa döndüren,
Aklı törpüleyen, kuşa döndüren,
Şu koca dünyayı boşa döndüren,
Sevda giyittiğim güllere küstüm.

Yıkıldı ardımda dağ bildiklerim,
Ölü imiş meğer sağ bildiklerim,
Seraba dönüştü çığ bildiklerim,
Bakıp büyüttüğüm fillere küstüm.

Her sesi duyarken hakkı duymayan,
Kanuna kurala örfe uymayan,
Dünyayı yese de gözü doymayan,
Sayıp bey ettiğim kullara küstüm.

Her rakamı insanlara az gelen,
Çoğaldıkça kibir gelen poz gelen,
O var iken bütün dünya vız gelen,
“Yok”u huy ettiğim pullara küstüm.

Hakikate kör kalan dimağlara,
Küçüklüğümü haykıran dağlara,
Umut bağladığım bahçe bağlara,
Bakıp köy ettiğim ellere küstüm.

08/05/2012
TURAN AL