olsaydı cansız resmin ellerimdebelki... uyanmazdım gözyaşlarımla, kavuşurdum sana rüyalarımda olsada, aramazdım hayalini boş aynalarda olsaydı cansız resmin ellerimde belki... gülerdi benimde gözlerim sabah uyandığımda sanki karanlığı yaran gün ışıklari misali olsaydı cansız resmin ellerimde belki... okşardım o kınalı saçlarını ellerimle, okşardım melek yüzünü inciltmeden güzelliğini olsaydı cansız resmin ellerimde belki... öperdim dudaklarını, al yanaklarını sessizce, ıslanırdı gözyaşlarımla o ela gözlerin olsaydı cansız resmin ellerimde belki... oturur konuşurdum sabahlara kadar, anlatırdım halimi, beni öldüren sonsuz özlemini olsaydı cansız resmin ellerimde belki... bende unuta bilirim her akşam batan güneşle dünyanın karardığı misali o ela gözlerini nede olsa cansız bir resmin bile yok ellerimde belki... kararırdı dünyam, terk ederdi yaralı ruhum bu değersiz bedenimi seni unuttum diye, sardırırdım senide beyaz kefenime olsaydı cansız resmin ellerimde sonsuz sevgilerimle mikail Nürnberg, 2002 söz-yazı mikail, alias deli cocuk e-mail: [email protected] msn: [email protected] |