KÜSTÜM İŞTE
Aya küsmüşüm ben, kızmışım
Kapkaranlık bir yol olmuşum Ne geldiğim yol belli ne gittiğim Vardığım yer simsiyah bir karanlık Güneşe küsmüşüm ben, kızmışım Güneş bana kızmış yakmışta yakmış yüreğimi Ne sevdiğim belli ne sevebilme ihtimalim Varlığım yalnızlığım Bahara küsmüşüm ben, kızmışım Göstermemiş yüzünü Ne geldiği belli ne gelmediği Yağmurlarına gizlemiş gizini Yıldızlara küsmüşüm ben, kızmışım Işıl ışıl yol olmuş adını Samanyolu koymuşum Ne göz kırptıkları belli ne de gülmeleri yüzüme Bulutlara gizlenmişler en ihtiyacım olduğu günde Yağmura kızmışım ben, küsmüşüm Hiç durmadan yağdı yıkadı ruhumu Şimşek şimşek yağdı da yağdı Gökkuşağını bekledim çıkmadı Aslında ben, sana küsmüşüm kızmışım Kaskatı taşa, buza kesmiş yüreğin Ne sevdiğin belli sevmediğin Oysa bak benim kalbim yanmış ta yanmış Ay, güneş, yıldız, yağmur, bahar bahane Ben sana ve kadere küsmüşüm işte… BEYHAN DOĞAN |