martının çığlıklarıdışarıda yağmur yağıyor gök gürültülü değil ; sakin. siyah bir kuş beliriyor tavan arasında kanatları ıslak çırpınıyor boşlukta iki bulut sarılmış birbirlerine hiç ayrılık yokmuşcasına ağaçların heybetli duruşu kıskandırıyor olmalı dağları martıları görmedim ben: o açlık çığlıklarını. bulut gelene kadar mavi bir elbise giyinmişti sema. üzerine dökülünce bulut’un taşıdığı boyalar; bir feryat fiğan.. ve ağladı sema dökülüyor bak göz yaşları. ana ve babanın insanlığa en büyük armağanı yağmur!.. .... .... .... yeniden başlıyor bak her şey yeniden.. siyah bir kuş ile günaydın hayata... |
Manalıydı.
Farklı bir şairsiniz.