Nigâri, bir kâğıdı bir kalemi sevdi. Padişahları gördü Gala-
ta’dan. II. Selim’le ava çıktı.

I.François’yı, V.Charles’ı çizdi.

Büyük dedesi gibi satranç oynadı. Bir deniz kitabı yazdı.Bu-
lunamadı.

Karanfili sevdi. Bunun için Barbaros’un, II. Selim’in eline
karanfil verdi.

Kanuni’yi I. François’ya yazacağı mektubu düşünürken gör-
dü. Kanuni onun için düşüncelidir. Gezdiği yerde yeşil bir dal var-
dır.

Padişahların yüzünü sevdi.Yavuz Sultan Selim* önünde bir
elma gibi durmasını bilmedi.

İhtiyarlığında tanıdı Barbaros’u. Bu yüzden yeşil bir göğe
bakar.

Ummanı dolaştı. Şiir yazdı.

Her sabah oturur kalemlerini sivriltirdi. Onun için eli hiç tit-
remedi.

Neden sonra yeryüzüne bir Nigâri tavrı çıktı.

Artık Kanuni hep düşüncelidir. Doğan burunlu, seyrek diş-
lidir. Resimdeki gibidir.

II.Selim sarı pabuçlar giyer. Bir taşlığa basar. Ava çıksa bir
adam sağ eliyle hedefi tutar.

Barbaros ne zaman arkasına bir şey giyse açık mavidir. Eli-
ni kaldırsa, otursa resimdeki gibi oturur.

Bir kâğıt üstündedir artık V.Charles. Başka hiçbir yerde de
olmayacaktır.

Yavuz’un boyunu hiç bilmeyeceğiz.

Şimdi bir kuşbaz dursa, bıyığını bursa, yürüse, Nigâri’nin tav-
rında yürür.

Şimdi Galata’da bir XV. Yüzyıl denizi Nigâri’nin boyalarına
Giriyordur.

Sıkılıyordur bir kalem bir fırça bir kâğıt.

*Yavuz Sultan Selim sıkılgandı. İstanbul’a gizlice girdi. Okurken gözlük takardı.