AN VE DÜN
DÜN İLE AN
YÜRÜYEMİYORUM AN’DA KOŞAMIYORUM YARINA. AYAKLARIMDA PARANGA GÖZLERİM SANKİ ARKASINDA KAFAMIN, ATİYE İZ; SÜREMİYORUM. KEŞKELERİ ÇOĞALTTI AKLIM. BELLEĞİM DOLDU TAŞTI. SİLEMİYORUM. PİŞMANLIĞIM SIRTTA KAMBUR. ALAMIYORUM. HEPSİ DÜNÜN YÜZÜNDEN. BU GÜNE, KALAMIYORUM. ÇEKİL AN’IMDAN ÖNÜMDEN, DÜN; BU ANIN TADIYLA OLAMIYORUM. KENDİMİ KEYİFLE YARINA SALAMIYORUM Mehmet Ali YILMAZ 06/05/2012 ANKARA |
Ah dünde takılı kalmasa gözler, ileri günün doğdu yere kilitlense ... tökezlemezdik düşmezdik belki böyle...
Dünü unutmadan ama ona da tamamen bağlanmadan ileriye tetikleyici güç görerek yürümek lazım.. biçimi ve niteliği işte kişiye göre değişir nasıl itekletici güç olarak kullanacağız.... ders alarak mı, ibret olarak görerek mi, tam tersinden başlamakla yeniden herşeye, unutarak mı o da herşeyin oluşuna, şekline göre değişir.
Mutlu günler görmeniz dileğiyle değerli eserinizi kutlarım.Saygılarımla.