ANNE !
Aşık oldum, yara aldım vuruldum anne,
Oysa demiştin bana, sen beni kimseye yakıştıramazdın bilirdim, Sevdim çok sevdim, belki o da sever diye bekledim sevmedi anne. Benim onu sevdiğim kadar sevmedi beni anne. Ağladım yanımdaydın, tesselli oldun, Sen ağlama kızım dedikçe ben bir kez daha vuruldum, Sevgi emek değilmiydi anne, Emek vermeden sevmiş beni, sonra da silebildi. Affet beni anne, ben sözümü tutamadım, Affet beni anne sevgimin önüne geçemedim, Onun en çok insan gibi görünen yüreğine tutuldum, Onun en çok kalbine tutuldum. Biliyorum o yakışıklı değil anne, çok yakışıklı değil anne, Ama ben halen çok aşığımm.. SEDA CÖMERT |