ISSIZCA TEK BAŞIMA...
Açtım gönül defterini
Yazam dedim yazamadım Temiz diye içem dedim suyundan Gitmedi boğazımdan; tıkandım Boylu boyunca sıralanmış İskelet dkili binaların sıkıştırdığı Yolundan yürüyemedim İtemedim insanlarını kayboldum keşmekeşinde şehrin Sonunda Varam dedim köyüme Pırıl pırıl akan derelerinde Kıyısında çamaşır tokmaklayan anama Başımı koyam dizine Ak düşmüş saçlarımı okşasın Balam, civanım, selvi boylum Yiğidim, yavrum desin Serçeler tünemiş , Tezek kokan evimin çatısına O köhneden Tahta çerçeveden kırık camlı Samanla toprak karışımlı barınağım Beni bekleyen koyunlarımı kuzularımın Sütünden ayranından içem Seyredem O yabancı şehirden uzakta Issızca tek başıma… |