NEYLEYEYİM BEN
Sensiz gecede ağlayasıım geldi
Hayali gerçeğe bağlayasım geldi Gören gözlerimi dağlayasım geldi Sensiz vakitlerde neyleyeyim ben Hain bu yıldızlar gülüyorlar bak Yüreğimde ümitler ölüyorlar bak Uykumu toprağa gömüyorlar bak Sensiz gecelerde neyleyeyim ben Adımı verdim kayıp akıla Besteyi vurdular yitik fasıla Hüzün yedekti geçti asıla Sensiz ölümlerde neyleyeyim ben |
Yollar dayandı yokuşa
Çıkar mıyım bu yıl kışa
Gönül sonun toprak senin ............hayatın özü bu,keşke bunu aklımızdan çıkarmadan yaşamayı ilke edinebilsek,ne kendimizi ne de başkasını tüketiriz.