Yalnız da yaşanır elbet
Yalnız da yaşanır elbet,
Tek odalı bir hayat; Çekilir belki boş,sessiz bir ev Bir müddet... Kapını kimsenin çalmadığı günler Ve yaşamanın sıradanlaştığı; Uykunun uyanıklıktan farksızlaştığı geceler. Telefonun hiç çalmaz saatlerce, Arayanın soranın olmaz. Şarkıların hiçbiri senin olmaz esasında, Şiirlerin hiçbiri seni anlatmaz! Kalbin yerinden çıkmaz, Sessizlikte kaybolur Sessizlikte bulursun kendini... Yalnız da yaşanır elbet, Ama yalnız yaşlanılmaz! Hayat tek başına sahip çıkmaz kimseye, Kimse tek başına doğmamıştır ki; Tek başına ölmeyi beklesin? Yalnızlık bir nevi ölmeyi beklemektir. Hatta ölmektir en ağırından, Usul usul... Yalnız da yaşanır elbet Bir müddet. |