Unutabilsemtam altı sene geçti... ama aynen daha dünki gibi aklımdasın..... her gecem senin hayalinle geçiyor... sabahım ise, rüyama girmedin diye kahrımla.... ah bir unutabilsem.... kendimi unutub hayallere daldığım gibi... biliyordum, bu aşkın sonu hüzün dolu olduğunu.... biliyordum, zamanın doğru olmadığını.. sende ağlamıştın arkamdan.... sözvermiştin, senin kalacağım diye.... seni bilmem ama, ben ölümüne sevmiştim seni... ah bir unutabilsem o akan gözyaşlarını... sessiz hıçkırıklarını, arkamı döndüğümde... yüzüne kapanan o ellerini... kitabı kapanan bir insan misali... gözlerimi kapatıp uykuya daldığımda... unutmak isterdim tüm yasananları... silip atmak isterdim yaptığım hataları... sanki bir romandan sayfaları yırtarcasına.. söküp atmak istermim cektiğim acıları.... Unutmaki, bir insan ölünce unutulmaz ancak unutulunca ölür... sonsuz sevgilerimle mikail Nürnberg, 2007 söz-yazi mikail, alias deli cocuk [email protected] deli_cocuk32@ |
Ancak unutulunca ölür.
Harika yüreğine sağlık