severek ölüyorum
yine bulutlandı gözlerim yar geldide aklıma
yüregime yoklugu bıçak gibi saplandı kimse içimdeki fırtınayı anlamadı bilmedi savrulurken hayatın karanlık sokaklarında mum gibi erirken içimdeki ateş hiç sönmedi denize düşen yılana sarılırmış derler bende şimdi kadehlere sarıldım çektim sigaramın dumanını cigerlerime agladım geceler boyu isyanım hiç dinmedi bekledim yine vefasız yar bugünde gelmedi artık dünya bana bir hapishane olmuş ben sevda makumuyum ömür boyu ne kadar ayak diresemde hayata toz oldu genç ligim yollarda tükendim adım azrailin defterine ilk sırada yazılmış gözümün feri sönmüş gönlümün nevri dönmüş bir gün duyarsınız sevda şairi hamit ölmüş üzülmeyin dostlarım benim peşimden severek ölüyorum yüregimdeki sevdayla sevdama ihanet etmeden buruk bir vedayla |
kalemin daim olsun
şiirlerin bol olsun
saygılarımla...