çekyatedebiyatı-115Bir evlat nasıl yetişir, Analar bilir, Babalar bilir... Asker ocağına, Gelin gibi uğurlanır. Vatan görevini yapmayana, Hakkını, Helal etmez analar... Vahşi doğa, İnsanın iliklerine işleyen, Soğuk, Sıcak bir çorba, Ve yatak yüzü görmeden, Aç ve susuz, Sabahlara kadar, Eller tetikte, Gözler, hedefte iken, Hain bir pusuya gittiler... Cennet mekanları olsun! En başta analar, Babalar, Kardeşler, Eşler, Çocuklar, Millet ağladı. Ve herkesin içi kan ağlıyor... Kan! Peki, Nedir çare? Bula bula, Bulduğunuz; Doğurun, Doğurun mu? Demek, Sadece! |