Son Fırtına
Kasvetli bahar akşamıydı
Deniz’de hüzün yelleri esiyor Mevzide kurşunlar ağlıyordu Tüm bunlar rağmen; sen gülüyor, Ben ölüyordum... Çocuklar annelerinden kaçıyordu intihar havası vardı güneşin gölgesinde naçizane bir sen vardın, hüzün kovanları hep boştu. gökler ağlamaz diyordu annem; kızdırma malısın yıldızları. Çoban yıldızı, diğer yıldızları güdüyordu, elektrik tellerinde serçeler, Bahçelerde manolyalar, Neptün’de bir adam beliriyordu.. Zeytin dalları maviye boyanmıştı, Rüzgar kırmızı esiyordu. Tüm bunlara rağmen sen gülüyor; Ben ölüyordum... Şimdi kargalar salça oluyor yalnızlığıma Martılar okşuyor Saçlarımı Bağırıyor poyraz; sen gittin ya; Gökyüzü artık simsiyah.. Eray Numan. |
Yüreğine sağlık
Tebrikler
Selam Sabır ve Dua ile
A.E.O