Duygu yüklü insanlar hisseder, paylaşır… Gören göz ağlar görmeyenler yaşamak için yaşayanlardır Serap hanım...
Bazen de işte böyle isyan ediyor insan. Aşk bu, hem yaşamın… Hem mutluluğun… Hem katilin… Aşk öldürmez ki, kalpteki sevgi ölmeyince şairem...
İnsanın kendi içinde ölmesi ilk bakışta karamsarlık gibi görünse de içimizin bir yanı hep öyle karanlıktır. Aşkın yaptığı tahribat incinmemizin ve acı çekmemizin hüznü…
“Yeter canın çıksın aşk” diyemiyor ki insan...

Çok güzel, baharlar sıcaklığında bir şiir. Belki hüzün ve efkâr hâkim şiirde ama benim ruhumu ısıttı. Şiirinizin ses olup yaşamasında emeği geçen dostların ellerine, kalbi duygularına sağlık olsun, kalemin hep biriken incileri döksün yüreklere…
Mayıs çiçeklerinin bütün güzellikleri ile sizin, sevdiklerinizin ve sizi sevenlerin gönlünde açması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum… Gönlünüze sağlık, selam ve saygılar…
Sevgi ve şiir tadıyla…