sevişmek varmış gözlerinin deminden...
Yaşadığımı sanıyordum bir ara hayat kadar mesafeli dünyada...
Dünya diyorum ya bakma öyle dediğime ölümden inciler dizer takardım ışıltı niyetine boynuma.. Aciz avrat halleri işte melek gibi inleyen nağmelere yakışmayan ayarsız saatler... Canım cicim sevgili rolleri,al papazı ver kızı bana uyaklı olmayan saadet sinemaları.. Şiirler okumadım hiç ne anlarım ben dize dize tanımadığım aşkın kafiyelerinden... Ne anlar arkadaş umudu olmayan mavilik eflatun hasretin varlığından.. Fakat anlarmış seninle anlaşılırmış mısraların aşk ağlatan dilleri ... Seninle yaşanırmış hayasız ve nankör insancıkların kirliliği... Seninle günler varmış gecelere kaygısızca akan tanrım hah işte budur dediğim budur rüyam.. Seninle sevginin ortasına düşüp yıllara sarmaşıp dolaşmak varmış beyaz beyaz.. Seninle kimsesizler şehrinde çoğalıp ülke olmak varmış gülümsemenin nihai kararıyla.. Seninle sevişmek varmış gözlerinin deminden gözlerime lal olan tutkuların rengiyle.. Seninle cümlelere sığmayan aşk olmak varmış diyar diyar allahın selamından en makbul sevgiyle... berrin korkmaz |
İşte asıl olan bu sanıyor olmaktan çıkıp gerçekten yaşamak ve bunun farkında olmak...
Nedense buda sevmekle oluyor :)
Hoş bir şiirdi.Tebrik ederim..Hoşçakalın.