Son Hamlem
Hoşçakal, şiirlerimde sorgusun
Sen yoksunki kalbim çoşsun Kalbim sana bile uzak bana nasıl yakın olsun Sen orada küfür ettin, bense dua ettim... Güneş doğdu derken Dağlara kar yağdı... Mutluluğum seni, mutsuzluğum beni tanımadı Oysa gözlerinle bakışlarımı felç etmiştin Şiirlerimde uyuya kalmış bir bebeksin Resimlerden farkın yok yalandan gülümsüyorsun Beni anlamsız hareketlerinden yoruyorsun Düşünceler üzerime geldikçe kendime on parmaktan surat yaptım Düşüncenin sok noktasına geldim ve son hamleyi yapıyorum! |