sen git ben yetişirim hasretinedeli yağmurlarla bırak beni sırılsıklam akşamlara arkadaş et bırak beni yalnızlığın en koyusuna merhamet etme at Yusuf kuyusuna sen git ben yetişirim hasretine sen git ben yetişirim hasretine felaketini yaşamak da varmış aşkın yolcusu olmak varmış hüzünlerin kahrını çekmek varmış uzun günlerin yol al bensizliğe yolundan kalma sen git ben yetişirim hasretine ben kalbimi denize veririm gözlerimi asarım tenha bir istasyona kahır olurum zehir solurum yaşarım bir müddet geç kalma bak saat geliyor on’a sen git ben yetişirim hasretine üşürsem bıraktığın boşlukta tanıştığımız yazı düşünür ısınırım ayrılık o kadar da insafsız gelmez üzerime ben onu eskiden biraz tanırım sen git ben yetişirim hasretine ben kalbimi denize veririm gözlerimi asarım tenha bir istasyona kahır olurum zehir solurum yaşarım bir müddet geç kalma bak saat geliyor on’a git işte ben yetişirim hasretine |
üşürsem bıraktığın boşlukta
tanıştığımız yazı düşünür ısınırım........sitem ve özlem yüklü gönül şiirinizi beğeniyle okudum şairim kutlarım .saygılar