kader mahkumuyum
yanlızlar gemisi olmuş gönlüm
pusulası kayıp rotası belli degil zamansız meçhule demir atmış tükenirken yavaş yavaş ömrüm etrafımda demir parmaklıklar mahkumum prangalı zincirlere hücreler olmuş artık mekanım düştüm ben hayatın tuzagına güneşe hasret kalmışş gözlerim çimenin yeşilini unuttum zihnimde gıcırdayan kapı sesinden başka ses yok burda kuşlar ötmezki tek kapılı mazgalı hücerelerde duvarlar olmuş tek sırdaşım her güne çektigim çiziklerde loş odalarda gençligimi tüketirken tüm suçsuz yere hapis yatan kader mahkumlarına |