BELKİ BİR DAHA Kİ BAHARARenksiz, solgun yüzler kopyalanmış dağınık yılgın bedenlerde sokaklar keder soluyan izlerle ağırlaşmış Bilmem kaç metrekare mutfaklarında yalnız Ocağa kenetlemiş düşmez elinden tencere tava Alışkanlık düşkünlüğü olunca Geç kalınca hayatta dönüşmeye "değişmek zor iş; kardeş" deyip Iskalarsa zamanı Evirip çevirmez ise kendini Dönen bu dünyada Daha dur, neler gelir bu başa Serçeler çatılarda muştuluyor Kediler sokaklarda mırnaşıyor ağaç dallarında çiçekler, gonca gonca Kendisine çok gördüğün bu zenginlikler deryasından Arta kalan zamanın gölgesinde Avunursun yana yana Belki bir daha ki bahara |