HÜSNÜ BAKKAL
Mahallenin bakkalı, hüsnü amcamız vardı
Zarureten konuşur, çoğu zaman susardı Birden bire sokağı, matem havası sardı Camiden çıkanlar hep ,o tarafa çark etti Eyvah hüsnü amcamız, dönmemek üzre gitti Alışmıştık yıllardır, hakikaten severdik Hüsniye teyze ile, tanıştırıp everdik Mahalleden ev tutup, kirasını biz verdik Tabutlu bir kamyonet, kapısına park etti Sevimli hüsnü bakkal, mahalleyi terk etti Dükkanının ışığı, kırık camlı fenerdi Hafifçe rüzgar değse , hemencecik sönerdi O yüzden akşamları, eve erken dönerdi Sela sesini duyan, öldüğünü fark etti Şu bizim hüsnü bakkal, bizi bırakıp gitti Kapıdaki yazıda, kapalıyız diyordu Ona ramen üç beş genç, ısrarla bekliyordu Sonradan gelen biri, olayı biliyordu Beklemeyin çocuklar, veresiyeler bitti Kepenkleri kapatıp, hüsnü amcamız gitti Oldukça maharetli, sanatının piriydi Merhamet abidesi, pınar gözlü biriydi Yalan dolan bilmezdi, tam sözünün eriydi Şimdi sevenlerini, acılara gark etti Bir yaprak dökümünde, ukbaya hicret etti Sevgiyle yaklaşırdı, umut ile yaşardı Sabır hazinesiydi, Çok zorluğu başardı Mahallede herkesin, yardımına koşardı Vade tekmil olunca, dünyadan rızkı bitti İki bayram arası, hakka yürüyüp gitti .....HALİT BELGELİ...Ben bir hiçim..... Tüm bakkal amcalara uzun ömür dilerim. |
duyarlı yüreğine sağlık selamlarımla