Billur
sokağına sığınıyorum
İçimi titreten ibrete
şahit olunca, mefkurem ağlayınca


Bin hüzün
zerkediyor nefesler, keşkelere
taş çıkartan hevesler ve yorgun hisler


Akıp giden zamana,
yitip giden merama, umuttan
arileşen hüsrana mağluptur didinişler


Elhak
sual etmeliyim
Muhakeme etmek için akıl
ve izanı fikre ve saike yöneltmeliyim


Beni benden alan,
ruhumu hicrana koyan, kalbimi
hazanın sedasına ram edene ermeliyim


Hiçlikten
biçtiğim ne varsa,
hilm vazgeçemediğim sadıksa,
ihsana feda etmeyide öğrenmeliyim


Hu derken,
kalp ayni olmalı


Zikrederken
nefesi yormamalı, hal ecrine
kanmak için inayetle yarışmalı


Lal olmuş bir dilin,
kalpten südur eden hayretin,
irfana sevk eden malikin aşkına kanmalı


Sahipsiz kim vardır,
yitik umutlar hangi meramın
tortularıdır, elbet gün kararır, fecir ıslanmalı


Mızrap
aşk-ı melaldir, hal-i figandır


Kalp
ne kadar latifse, ruhun
aşka abad olmuş bir sevda sadığıdır


Akıl
irfanla farktır,
izan ibrete ram olan sedadır,
azim şevkinde meşki yaşatmalıdır


Sürur
ne kadar naif ikramdır,
ruh ve kalp adına sefa ettiren
sevdanın umut tacıdır, ülfet-i aşktır


Mahzun
nefes, umutla yol alır


Sabırla yoğrulup
hal lisanında hamurlaşır,
kalp inşirah ile aydınlanır


Edep
en zaruri azıktır,
ruhundan akseden kitaptır,
akıl kalbin mekanı nurla anlamlaşır


Fenafillah olan,
masivaya bel bağlamayan, iradesiyle
hakka kul olan ancak sevdasında sadıktır


Ruhun
hakkın nurundandır
Kalbin nazargah kılınmak
için emanet edilen ummandır


Ancak fark eden,
ferasetiyle kal eyleyen, edebi
her bakımdan hak gören manidardır


Üşüten
bir vakit vardır,
sırrına aşina olmak aklın ve
iradenin sadrına taliptir, kul olmak nasiptir




Mustafa CİLASUN