Garip Sefil
Kalkmaz oldu başımdan sefalet şerri
Varım yok başka kurdumdan benim Uçuktur aklım boşa gezmem serseri Sayan çoktur böyle ardımdan benim Vardım gittim kör meclisine sığındım Kendi derdim durdu ellere yandım Bütün insanlığa köprü olurum sandım Gidesi yoktur bitlerin sırtımdan benim Delindi postum da sızdırıyor kanımı Almıyor azrail neden şu canımı Karanlığın ortasında şaştım yönümü Güneşler savuşmuş yurdumdan benim Garip Ömür derdiyle kalmıştır naçar Dertliler bağında baykuşlar uçar Yıllar oldu kalemim zehirler saçar Yazamaz ki başka derdimden benim |
Bülbül gibi zarda kalmış sanki sefilim
Biliyorum sevgi dolu o senin yüreğin
Okuyorum dertlenmiş Garip Ömür'üm
Sevgilerimi yolluyorum sevgiyle kal.