İsrail’li,araştırmacı kadın yazar,KATHERİNE NEVİLLE’nin (SEKİZ) isimli,
Doğu’nun ve Batı’nın bir satranç tahtasındaki büyük düellosunu anla-
tan eserinden: “..Yaşlı bir ağacın özünü,genç bir bahçivan’ın özeni dı-
şında hiçbirşey yeşertemez..” Genç sevgilisi/aşığı,PLATO ZUBOV için KATERİNA’nın söyledikleri,işte bunlar…

İsrail’li,araştırmacı kadın yazar,KATHERİNE NEVİLLE’nin (SEKİZ) isimli,
Doğu’nun ve Batı’nın bir satranç tahtasındaki büyük düellosunu anla-
tan eserinden: “..Yaşlı bir ağacın özünü,genç bir bahçivan’ın özeni dı-
şında hiçbirşey yeşertemez..” Genç sevgilisi/aşığı,PLATO ZUBOV için KATERİNA’nın söyledikleri,işte bunlar…
——————————————————————
Yanlış atılan adımlar, “ Bağdat’tan döner..” sanmıştım,
Merhamet ve YAZ ATEŞİ !..Nasılsa söner demiştim…
Bir YAZ günü, bedenimi tutuşturan ALEV’din sen !..
Günün sonunda bir eser kalmamıştı alevinden…
Şimdi,artık ne ararsın, ne de bir haber salarsın;
Acı hasretinle beni yapayalnız bırakırsın !…
ALLAH’ımdan,uzun ömür dilemedim,şimdiyedek,
Şimdi bin yıl istiyorum,hasretinle yanayım tek !..
Ne senin haberin olur,ne de ben bin yıl yaşarım,
Güzel hayalin ardından ölünceyedek koşarım…
Ellerimi tuttuğunda,birlikte,Ufka bakmıştık…
Bu böyle yürümez..deyip,üzüntüyle ayrılmıştık…
Yüreğimi tutuşturup,beni yangınlara saldın !.
Acı hikâyelerinle,kızıl alevlere attın !…
İkibinüç senesinin YAZ’ı geçti…Beş yıl oldu…
Tam beşyıldır azalmadı,yüreğime acın doldu !..
“..Yollarını heyecanla beklediğimi bilseydin..”
Ömür onbin yıl olsaydı…Bilirim,beni beklerdin…
————– Beş yıl sonrasının duygularıyla :
Hiç ummadığım zamanda,bigün yoluma çıksaydın..
Mutluluktan ölürdüm de..Huzurla çekip-giderdim..,
Demiştim..Dualar edip,( Bulsun diyerek dengini..)
Hayli zaman oldu kayıp..Buldu mu aceb dengini ?..
Madem geri gelecektin,neden ve ne’yi bekledin ?..
Bunca yıl acılarıma,yeni acılar ekledin !..
“.Bu benimdir..” diye birgün,kâlbimi çekip-alsaydın;
(AL !.) Diyerek, gözlerimi onun yanına eklerdim…
Neden hesrete bıraktın ?! Madem dönüp-gelecektin…
Keşke canımı alsaydın !. Bunca ıstırab çektirdin…
Canımı da vermez miydim ?.Azrail olup-gelseydin !…
Kurban ederdim yoluna,sanmayasın ki saklardım…
Ömür boyunca artacak,acılarım…Bitmeyecek !..
Ne bu hasret, ne pişmanlık bedeni terketmeyecek !..
Ormanlar yanıp-kül olur,acımasız alevlerle !..
ALEV’in alevleriyle ruhum yanar,kederlerle !…
Ruhumda bir başka hasret yanıyorken,alev-alev !…
Altmış yıldan sonra düştü,kâlbime bir başka ALEV !!.
Yanmaya gelmişsin sanki,şu dünyaya Cemalettin !..
Merhametle, acımayla ömrünü yakıp-kül ettin !!..

—— Mehnet Cemalettin Bayhan-ERDEK-26.08.2008
( Acılı DUL’un acılarına,acılarımla..)
MERHAMET VE YAZ ATEŞİ …ŞİİRİMDEN SONRA