MAVİ ve ÖLÜM....Mavileri çoktan solmuş bir sevdadır yüreğim, kim bilir hangi çıkmaz sokaklarda, bu kaçıncı sabahlayışım kaçıncı kayboluşum bu kendime bile yabancı,emanet düşlerimin soysuzluğunda kim bilir, bu sende, kaçıncı kez kendimi arayıpta bulamama sancısı… yüreğinin kenarlarına düşüyorum her defasında ellerim,sana dokunmak yerine hüzünler topluyor kim bilir topladığım bu kaçıncı yakamoz gözlerinden bu kaçıncı ay ışığı ardına düşüp gittiğim bu kaçıncı sızı yüreğime kurşun gibi sapladığım… şimdi sen çok uzaklardan gelen hüzünlü bir bulut olma durma üstümde yağma artık gözlerimde ıslanmasın yeniden fırtınalı gençliğim kim bilir bu kaçıncı yarım kalan gülüşüm mavileri çoktan solmuş sevdalarda kim bilir, bu kaçıncı çocuksu ölüşüm… Mehmet COŞKUN |
Biraz geç gördüm ama geldim işte..
Hüznün bağrında öldüm dirldim yine öldüm
İçinde maviye özlem ve özleme yakılmış kınalar gördüm
Kuşları avlanmış bir gökyüzü gibi
İçimin içini sadece boşluklara savurdun..
Ben ki çok kalabalık yerlerde, yalnızlığın kollarındaydım...
Şimdi her yer karanlık
Çocuksu bir korkaklık nüksedip durur içime..
Tebriğimle..
Sevgiler