Yanında sevenleri ve de talebeleri;
Bir gün İmamı Azam, (r.a.) çıkmış dolaşmak için.
Hokkabaz toparlamış, gönlü harabeleri;
Numaralar yaparmış, mala ulaşmak için.


Demiş ki evlatlarım, bu kimse süfli biri;
Süfli olan mesleği, dünyaya kullanıyor.
Yani topluyor kirle, kirden çok beter kiri;
Türlü şaklabanlıkla, üstüne çullanıyor.


Benim size verdiğim, ilimlerse ulvidir;
Sakın süfli dünyaya, harcayıp tüketmeyin.
Bu ilimler ebedi, menfaati havidir;
Ulvi’yi, deni için, bitirip yok-etmeyin.


Sonra şu hokkabazdan, bin beter olursunuz;
Değeri, değersizde yitirdiğiniz için.
Ulviyet arıyorken, süfli-yat bulursunuz;
Pişmanlık fayda etmez bitirdiğiniz için.


Yazık olsun ona ki! Satıyor üç beş çula;
Ebedi sermayeyi, zerre hüzün duymuyor.
O manevi sermaye, elzem her aciz kula;
Kaybediyor ve lakin kul, emir’e uymuyor…



Salih Yıldız…26.03.2012




.