SEVGİSİZLİĞİN
Dağların ovaların ötesinden
Milyonların anlaşılmaz sıradanlığında yürüdün Şaşkın ve temiz; Tam da ortasında Yaşın. Gölge düşmüş Umutları taşıdın durdun O günahsız bedeninle !... Sevgisizliğin Kurumuş dallarında Asılı kalan Göz yaşların aktı İçime içime !.. Diz çökmüş Ölümsüz toprağını Sularken... |