Dokunuş
çıkmaz sokakların girdabına düşmüşken
yüreğine söz geçiremiyordu belli ki ona uzanan ellerde, tanıdık değildi simalar üstüne varılmasın istiyordu her şeyin bir ilki vardı allığına karışmış dudaklarında buruk gülümsemeler hilal kaşlarında hicran yüküyle yere düşen bin parça suratı gerisin geri yürüyen ayaklarında yürek atışının sesi küçük tatlı bir dokunuş olsa yetecekken yeni kozasından çıkan kelebeğin özgürlüğünde şimal rüzgarlarına dayanamayan bitap düşmüş beden nice köhne limanlara demir atmıştı feryat figan gün yüzü görmemişti gençliğinde bile her taşın altında o vardı ama nafile zamanın çarkında öğütülmüş kırışık yüzde titrek ellerle bir kenara fırlatılıvermiş tek hatırladığı zamana inat yüz görümlüğüyle sevdiğine ait o küçücük dokunuşu elinde değil de yüreğinin en derinindeydi… İlhan Koruyucu (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |