RUHA HEZEYAN
Acılarımın şahidi,
en son durağı ömrümün. ilklerimin sonu ,sonumun başlangıcı ve kaçak hayatımın tek sığınağı. fenalığı ömrümün son ferahlığında ve cehennem çukuru misali düştüğüm yanlarında ben neden sen der dururum her yangınımda. affedilmez sandığım günahlarımı, yalvarmalara döktüğüm bakışlarımı, teselllici sandığı seni evet seni! neden ben sandım, neden gözlerimi senden gayrı başka hayallere kapadım seni ışık sandım ya işte en büyük hezeyanım. |