Manasız Yanıp Söner Gözlerinutandım biliyor musun sen gözlerini ateşe sattığında bıraktığında yokluğa ellerini ufacık tebessümünde sende mi deyişinde usul usul kaybettiğim tenha bir zamanın çıkış noktasıydı oysa ki gözlerin ihtimalleri yüreğimin var yada yok sen öfkeni kusmaya yakın kırıntısında sıcaklığı bende ellerinin gizlenen yanlarından sürünür yüreğim sır olan senlerimden aralık bıraktığın izlerden eser hiçlere hışımlanan rüzgarım sus eder kızarır şakaklarım mahcubiyetim azar hissedildiğinde sen kırkı çıkmamış bir sevda bendeki umutsuzluğumla bezenmiş senlerimde korkularımda uyanır uzaklığın gel desem düğümlenir kelimeler kifayet lal olur gecemde manasız yanıp söner gözlerin |