Türkiye’min sokaklarında geziyorum bugün yine
Köşe başında ağlayan bir çocuğun göz yaşlarına dokunuyorum
Sonra dönüp gülümsüyor hafiften
Hafiften bir rüzgar esiyor saçlarıma
Çocukluğum aklıma geliyor.
Sanki annem saçlarımı okşuyor
Vatanımın üstünde esen rüzgar değil sanki
Annemin elleri dolaşıyor

Bir parkın yanından geçerken
Topunu kaçıran çocuğun topunu tutuyorum alsın diye
Top ellerinde ve elleri ellerimde
Sıcaklığını duyuyorum...
Sonra bir caminin şadırvanında abdest alıyorum
Bir güvercin konuyor şadırvanın üstüne
Ürkek ürkek bakıyor
Güvercinle kalp atışlarımız birbirine karışıyor
Sonra vatanımın yüreğini duyuyorum içimde
Vatan bende ben vatanda yaşıyorum
Sanki vatanda değilim Ya Rab cennette dolaşıyorum
Vermemiştik cennet vatanı yad ellere
Delik deşik olmuştu da bedenimiz
Kanlarımızla dolmuştu da toprak
Biz kalleşlere gülüyorduk
Ne günlerdi o günler Ya Rab

Sonra dönüp evime geliyorum ..
Annemin ellerinden öpüyor öpüyorum...
Annemin bakışlarında anlamadığım bir gariplik seziyorum
Sanki gözleri uzaklarda bir yolcu bekliyor...
Simsiyah saçları vardı annemin
Ne zaman beyaza döndü saçların anne
Anne dokun saçlarıma ...
Annemin dudaklarından dualar dökülüyor...
Annem namazda
Annem niyazda
Annem şehid haberlerini dinleyip dinleyip ağlıyor..
Anne biricik can ciğerin yanında ya
Anne yüreği bu demek ...
Anlıyorum
Annemle ağlıyorum.

Çocuklarımda büyüdü gün be gün
Daha dün gibi
Ellerinden tutup okula götürmüştüm...
Şimdi yiğidim yakında asker olacak..
Annem bu haberi alınca da çok ağladı
Halbu ki ben giderken böyle ağlamamıştı
Oysa döndüğümde nede çok ağlamıştı
Halbu ki iki ayda erken gelmiştim.
Kızımsa nişanlanıyor.
Öğretmen oldu
Mutluluğu eksik olmasın Allahım.

Fakat ben neden yaşlanmıyorum Allahım
Ve sevdiğim hayat yoldaşımla hep aynı yaşta mı kaldık biz
Zaman akıp giderken bize neden uğramıyor.
Çünkü hiç bir kötü alışkanlığım yok
Ne bir damla içki ne bir sigara
Bundan olsa gerek
Bir de içimde tarifsiz bir huzur duyuyorum.
Vatanımda acı çeken bir can görsem
Kendimden utanıyorum...





Mehmet BULUT