Yalnızlığın Ötesinde...
heyyy kuşlar
uçup durmayın gecenin bir vakti yıldızların gölgesi vurur tepeden ben şafak sayarım. gizlemiş kendini duvarların dibine zamansız atıp duruyor nefesim ağlıyor yüreğim ölümün son damlasına. suskundum hava soğuk seni yaşamak varken birden bire düşler sardı içimi ben sarıldım denizin dalgalarına al götür uzaklara dercesine. uyuyup daldım derinlere peşimde sanki dolanır ölüm var zulüm var dillerde adım öteye dursun azrail. toprak vardı sanki rüyamda dünya dönmüş tersine acımadan eser durur hazan rüzgarı korkusu sarar içimi gökyüzünde yine hüzün vardı kefensiz gördüm ölümü... Hüseyin YANMAZ 19/03/2012 |
Dost şairimi kutluyorum efendim.