YalnızlıkYalnızlık kendimizle barısık oldugumuz halde tum dunya ile kavgalı olmaktır bazen; Kızıyor insan işte.. Nasıl olur da benim gibi bir kul daha yok bu yeryuzunde diye, Hatta bazen o yalnızlıgı kırmaya, aşmaya calısır ve mumkun oldugu kadar ses cıkartmaya calısır ki gorunsun, farkedilsin diye.. Ah eski dostum ah ! Nekadar yalnızım bir bilsen.. Gelsen ya şimdi, ses etsen ya bana bir yerden, ya da bir koşenin arkasında gizlenip izliyorsan beni eger, hemen ordan cık gel yanıma ! Sana oyle bir muhtacım ki, oyle ihtiyacım var ki sana şimdi eski dostum.. Cok yalnızım, cok gucsuzum ben; Nasıl hırpaladı beni bu yıllar bir bilsen, sesimi bir duyabilsen.. Kalbimdeki kopan fırtınaları hissedebilsen de hemen atlayıp gelebilsen. Cok sey lazım degil, yanımda olman yeter be dostum.. Elimden tutarsın, güçsüz halime acımazsın biliyorum, hatta tam tersi-bana kızarsın hemen ayağa kaldırırsın beni anında ! Kimse anlamaz ki zaten yalnızlığın arkasında saklı olan duyguları.. Oyle bir çaresizlik var ki dostum, oyle bir acı.. Kimse ile paylaşamıyor insan acısını, içinde tutamıyor onu, tuttukça birikir, biriktikçe içimizi kemerir, yuk yapar taşıyamaz oldum ben onu. Anlamasın zaten kimse, uzulmesin be dostum, üzüntüden ziyade acıma gulmesinler, hatta acımı kılıç gibi saplamasın kimse gogusumun ortasına.. Saplayacaksa biri, gel sen onu sapla ! Dost dedim ya ben sana, gelirse senden gelsin bu yara.. Cekilmez bir hal dedim ya ben iste kimse anlamayınca, sende gelmezsen eger ben çekilirim yine sessiz hucreme.. Avunurum uzuntum, gozyaslarımla. Bir gun elbet gözlerimi acarım yarının umutları, hayalleri ile. Etrafım kalabalıktır cogu zamanda ama anlamayınca kimse bu yalnızlığımın acısından yine onu çekmek zorundayım ben. Suclayamam kimseyi be dostum ben.. Sonucta herkezin hayatı kendisine; heyecanı, acısı, sevinci, askları, bir melodinin verdigi hissi... Tum o duygusal anıları bir tek kendimiz yaşarız, birtek kendimiz anlarız cogu zamanda.. Boş duvarlara bakarlar insanlar, birseyler bulmaya calısırlar onlarda.. Tıpkı ,,boş’’ dediğimiz insanlar gibidir ya onlar-beklediğimiz her neyse olmayınca başımızı çeviririz ekşi bir gülümseme ile, arayışımıza hep devam ederiz, ama ne acı ki en zor anılarında bazen ne dost gelir imdadına, ne bulunur bir care şu yalnızlık ızdırabına… Ya onunla barışırsın, ya da direndikçe boşlukların arasında suzulmeye devam edersin.. Allah kahretsin bu yalnızlığı ! Allah kahretsin ! |
Şiirinizde çok güzel,ele almışsınız yalnızlığı...
Yalnuızlığın sonuçları insanın yaşadıkları gerçeğin ta kendisi bahsettikleriniz,ruhumdaki yalnızlığın sinmiş belirtilri,birer birer kendini gösterir oldu,ben buradayım dercesine;her ne kadar yalnızlığı dostum olarak görmeye çalışıp,kendimi herkes yalnız gibi kandırmaya çalışıp,örgürüm yalnızım mutluyum diyerek teselli etmeye çalışsamda yaşaıyorum ister istemez yalnız olan birisi olarak...
Yalnızlık benden uzak durduğu her an güzeldir...
Şiirinizde kendimi buldum,yalnızlık okyanusunda,
Dalgalarla sörf yaparken,yüzerken değil,
Boğulamama çabası içinde,
Yalnızlığın hüsranıyla,boğuştum çırpındım,
Tüm gücümle direndim,
Lakin ne çare yalnızlık koca bir okyanus,
Sonunda gömüldüm dibine YALNIZLIĞIN. boğulmak üzere.
(Şiiriniz bunları gfetirdi aklıma bira zkaraldım....)
( NOT: Değerli dostum kırılmayınız,ama yazım hataları bu güzel şiire yakışmıyorve bazı okurlarını soğutabilir,aceleyle yazdınız veya paylaştınızsanırsam .Önerim yazılarınızı word de yazın veya yazdıktan sonra worde kopyla yapıştıtr olarak yazıp geçirin,wordde yazım hatalrınızı görür düzeltir ve aynı hatayı yapmamamk üzere öğrenmiş olursunuz önerim....)
Saonsuz saygı ve selamlarımla,tüm iyi dileklerimle selamlar güzel dost....