Öznesiz ruh
Yalan billahi yalan dedi
Nafile yeminler oldu dillerinde Bil dedi Bil ki ben ölürüm yoluna Bir bakış Bir tek söz yeter dedi Sus Çarpacak zebaniler Tebessümünden Zift damlıyor Derdim et dedi Bir ten Bir dokunuşa Feda edilen haya Gitti Kör karanlıklardan ipek bağladı ruhuna Satılmıştı Kırılgan cümleler damladı dlinden oysa Hem de pazarlık payı olmayan El sıkışmalara Gitti Etinden kurtlar irinler akmaya ar etti Yürek mengene işçilerinin El avuntusu Söz utandı sonunda Bir çimdik ile Bir tokat Bir yumruk Aymadan Neden niçin koptuğunu bilmeden Iraklaştı haya Hey Bu yol nereye gider Hani sen korkmazdın ya... Hani tek sen vardın şövalye Utandı ufacık minnacık yürek Soy dedi Çıkar artık kaftanı Ve gitti Bütün melanetler gözbebeklerinde Bitti…. |
muhteş bir eser okudum değerli
kaleminizi canı gönülden kutlar saygılar sunarım..