O ANBir sessizliğin düştüğü noktadayım Havada yaprak bile kıpırdamıyor Maviliklerin arasından gördüklerim Hareketsiz bulutlar ve düşündüklerim Hiç ses yok arkama baktığımda Gözlerim fal taşı gibi açılmış Çıt çıkmıyor hiçbir yerden bir ses Bir soluk alıp veren bile yok Nefesimi öyle tutmuş bekliyorum Kirpiklerim henüz buluşmadı Uyumanın verdiği hareketsizlik Soluduğum havanın verdiği kadar O anda düştü yüreğime ölümüm Soğuk soğuk kulağımda duyduğum Demirin sessizliği bozan sızıltısı Vurduğu yerde sızıntısı akan kanımın Bu sessizliğe düştüğüm noktada Vurulmuştum boylu boyunca Maviliklerin arasından kapanıyor Hareketsiz bedenim ve sessizliğim Namık Kemal ÜLKÜ 10/07 |