GÜLEMEDİM BEN
Sen yaban ellerde bense burada
Nice yıllar oldu gülemedim ben Hep yoruldum gide gele arada Bir gün olsun senle kalamadım ben Deli gönlüm asla durmak bilmiyor Kafamı beynimi kurmak bilmiyor Dost denen insanı kırmak bilmiyor Üç can verdim bircan alamadım ben Söz veripte sözlerimden caymadım Gerçek olan dostlarıma doymadım Sevdiklerim yarı yolda koymadım Tükürdüğümü asla yalamadım ben Alıştım bedenim bir bir soymaya Mecalim kalmadı sesler duymaya Yıllarca düşündüm cana kıymaya Ömrümü iki ye bölemedim ben Akan sular gibi aktım duruldum Kınamayın can evimden vuruldum Ağlamaktan sızlamaktan yoruldum ZİYANİ ’ DER asla ölemedim ben Şair = Öztürk Erbek |
Nice yıllar oldu gülemedim ben
Hep yoruldum gide gele arada
Bir gün olsun sele kalamadım ben
Deli gönlüm asla durmak bilmiyor
Kafamı beynimi kurmak bilmiyor
Dost denen insanı kırmak bilmiyor
Üç can verdim bircan alamadım ben
Söz veripte sözlerimden caymadım
Gerçek olan dostlarıma doymadım
Kimseleri yarı yolda koymadım
Tükürdüğüm asla yalamadım ben
Alıştım bedenim bir bir soymaya
Mecalim kalmadı sesler duymaya
Yıllarca düşündüm cana kıymaya
Çok istedim amma ölemedim ben
Akan sular gibi aktım duruldum
Kınamayın can evimden vuruldum
Ağlamaktan sızlamaktan yoruldum
Öztürk’üm ömrümü bölemedim ben
yüreğine kalemine sağlık şair mükemmeldi güzel kaleminz hep varolsun.