51....UYANDIĞIM SABAHIN İLK IŞIKLARI
Uyandığım sabahın, ilk ışıklarında
Gittiğini söylediler O an, sarsıldı benliğim İçimde fırtınalar koptu İçim üşüdü,ürperdim Bir an donakaldım,hiç birşey yapmadan Ve..... Koştum,koştum,koştum... Şuursuzcaydı koşuşum Avazım çıktığı kadar bağırıp Gitme demek istedim... Ama o an,kelimeler boğazıma düğümlendi Gitme diyemedim... Gar’a geldiğimde,onu götüren tren’in Son vagonunu gördüm arkadan... Ve benden bir parça o tren de,gidiyordu Yada götürülüyordu... Ne olursa olsun, sevdiğim kız Benden uzaklaşıyordu... Araya o an hasret girmeye başladı Kalbimde ince bir sızı başladı... Ve; Ağladım hüngür,hüngür Evet kimsesiz,zavallı bir çocuk gibi Geri gelmiyeceğini bildiğim için Ağladım... Onu götüren o treni her gördüğümde Belki görür diye el salladım... Ve,onun bindiği o kompartmanda İçine sinen kokusunu koklamak Oturduğu koltukta günlerce oturmak istedim... Yada... İsyanımı haykırmak istedim Onu benden ayıran gurbete Ve, o kadere.... 11.3.012....051 IŞIK Mehmetali |
Kutlarım. Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…