YETİMLİĞİME BÜRÜNDÜM
Yağan yağmur ulaşır,
Gözlerime ve yüreğime. Esen yel içimi sızlatır. Yine büründüm yetimliğime. Gidişin Ebed’e ebediyyen Bana yokluğun, acın hediyen Anlamıyor sensizliği bilmeyen Yine büründüm yetimliğime. Ne kadar gizlese de gözlerim Akan yaşlar şahidim, çok özlerim Yok artık hevesim, düşlerim Bir tat bırakmadı yetimliğim. Büründüm işte yetimliğime Yandım, kan ağladım sensizliğime. Umut kalmadı geleceğime Kıysam olmaz, kıymasam olmaz gençliğime. Hayat ; doğ, yaşa ve öl! Yaşantım oldu; gül çağımda çöl Ah Azrail! Son versen şu ömrüme Hep bürünüyorum yetimliğime… 10-03-2012 |