İnsanları izliyorum,dinliyorum,
Hep kalpleri kırık.
Hepsinin nedenleri ayrı olsada,
Yaşadıkları sonuçlar hep aynı.
Hüzün...izdırap.
Bu fani,yalancı dünyada.
Neden kırarlar kalpleri ?
Neden incitirler karşılarındakini.?
Bilemezlermi? bilmezlermi?
Bu acının ömür boyu süreceğini.
Silinmeyecek hiç izleri,
Özürler,aflar dilensede
Gönül almak için emekler verilsede
Nafiledir emekler,
Kırılmıştır bir kere yürekler.
Kırılan dal bir daha düzelirmi?
Kırılan cam eski haline gelirmi.?
Sanmaki unutulmuştur,
En mutlu anlarda bile
Hatırası canlanır.Hatırlanır,
Gülen yüzlere izi yansır,
Gülen yüzler mahsunlaşır.
Değermi hiç bir şey kalp kırmaya,
Değermi insanları üzmeye,
Kırmayınız kimsenin kalbini
Kırarlar bir günde kıranın kalbini,
Anlarsın,hissedersin o zaman,
Verdiğin çektirdiğin acıyı.

M.Z.S.