kendimle hesaplaşıyorumgökyüzü içimi yakıyor sessiz bir gece ıstırap dolu saatler ve hüsran yine yalnızlık kimsesizlik yıkılan hayaller kaybolan umutlar nedir hayat acımı hüzün mü? yoksa kederden gülen gözler mi? yaşam acıtıyor insanı her kayboluşun sonunda karanlık bir odaya açılan kapı ister gir ister girme her mutluluğun sonunda yaşanan hüzün er yada geç yaşanıyor ama yokluğuyla ama varlığıyla ne kadar acı dünya denen gezegende yaradandan kula verilen can kuldan kula eziyetle son buluyor her seferinde denesekte şansımızı ömür nereye kadar gider bilinmiyor. kendim ile hesaplaşıyorum her gece ne zaman bitecek diye anlasakta anlamasakta yaşıyoruz yalandan bir gezegende yalancı baharlarda masum gülümseyişlerle..... vkeskin |
dilerim bir gün yalan gülüşler solar:)
tebrikler...