GÖR
düştüm canım insanın kofuna düştüm
bunca kelamın boşuna düştüm güneşimi geçip ışığın loşuna düştüm yüreğim aydınlanmassa gör zaman geçer ve cümleler uzar yüreğime sımsıcak kanlar sızar sinemde uslanmaz yareler azar fikrim irfanı bulmasa gör çiğnedim dehrin zehirli aşını bilmedim dostun iyisini taşını görmedin yarin gözün kaşını sevdam yol bulmassa gör sürçtü ayağım kaldığım davada merhamet yok hakim de davada tanık yok sanık kim bu davada vicdanım huzur bulmassa gör |