Bu şehirde bir tek salgın ben miyim
Düş krizine tutulan
Ama ellerimden tutulamayan
Sahici sevişmelerden pek uzak – zihin kontrolünde
Bazen bir fırtına taklidi yapacak kadar yoksul
Bazen yok denecek kadar gölge

Peki en güzel rüyamı açık arttırmayla satsam
Soyunuk bir arttırmayla
Kim alır
Dokunmaları adaletli bir kalp mesela
Yeminsiz bir ten ya da
Ya da kimliksiz bir ya da
Filmlerdeki gibi tıpkı
Bir el kalkar en arka sıradan
“ben” der
Herkesin yüzü ona döner
Seyirci merak eder
Ben merak ederim
Reklam girer
Ucuz bir yalanı ruhumuza sokmaya çalışan
Tüccarlarla dolar etrafımız



-felsefe bize en doğru bekareti söylemez-
-belki hiçbir sevişmenin bakir olamayacağını açıklar sadece-
Doğadaki bundan önceki öpüşleri gözlemleyip
Muhtelif orgazm savları ortaya atabilir mesela
Ampirikçi bir tavırla yani
-ama kimse kimseye bekaretini ödünç veremez-




Külfeti ağır oldu bu şiirlerin
Kimseye söylemedim şimdiye kadar
Ama bir dakikalık itiraf duruşudur bu
Ucuz olduğu için lavanta koktu bu ayrıntılar
Yani kimse bilemeyecek
Akvaryumdaki balıkların hangisinin yalan söylediğine

- Bir düş en fazla ne kadar ıslatabilir-

Peki tamam söyleyeceğim
Ben çeperini yırtmaya çalışan bir palyaçoydum o zamanlar
En çok ağlayarak güldürmeyi severdim o kadınları
Onlar da gülerken ağlarlardı zaten
Ben çirkinleştikçe onlar güzelleşirdi
Belki de o yüzden çok sevdiler beni

- Bütün bunları dudaklarımla düşündüm sadece-
Yatağımın kenarında kocaman bir iskele
Her gece cümleler gelir – konaklar
Adresi belli olmayan iniltiler
Sahte kimlikle kasıklarıma girmeye çalışan memeliler
Ve biraz daha suçsuz olduğu için seviyorum
Saçları dağınık öyküleri


Aynı-lıklarla ve ayrı-lıklarla birlikte bir halkanın içinde
Yim
Biliyorum söylemenize gerek yok
Konuşmama hakkına sahibim
Söyleyeceğim her şey günahlarımda aleyhime delil olacaktır
Bir vitrin mankeninden sevgili yapma hakkına sahibim
Ama ben yine de kusma hakkımı kullanıyorum
Başka türlü nasıl beyaz taklidi yapan bir siyaha öykünebilirim ki...


Oktay Coşar