Zaman hasretinde
Hasretin sevdan da tükendi yine

Ve şu zemheri ayazına inat
Yokluğun başladı hicran sancıları içinde

Hatıraları yaşarken çaresizliğin acımasızlığın da
Ve alıştıramazken bir türlü gözlerimi uykuya
Aklımca seni unutmaya çalışıyorum güya

Ama ne mümkün
Uykuyu unuttum da
Seni ve sevdanı unutmadım bir türlü

Sonra gecenin zifiri karanlıklarında
Ve de zamanın çaresizliğe nöbetinde
Alır götürür belleğim hatıralar dehlizine

Götürür faili meçhul duygulara
Ve de unutulmuş uykular içinde yaşanmışlıklara

Sonra külleri içinde korlanan bir yangın olur yokluğun
Bir yangın ki söndüremem bir türlü yüreğimde

Her zamanki polyanacılık içinde
Umuda hayaller kursam da gelecek bir gün diye
Kahpe bir ayrılık düşlerimi kutsarken
Yarım kalır hevesim yenik düşmüş belleğimde

KAŞİF KANİ ERTÜRK