ÖZLEMİŞ MASKENİN ALTINDAKİNİ...
Nedenini bilmediğin
belki de bilmek istemediğin bir korku sarar içini cesaretin kırılır... yönün karışır... bocalarsın... bazen de tüm bunlardan kaçıp, olduğun yerde asılı kalmak olabildiğince derin nefes almak her şeyi çözer sanırsın istersin kendine inanmak… ama sadece kendine çünkü çevrendeki her şey seni bir şekilde denemek, değiştirmek için pusuda beklemede… bir yanında..........................................................diğer yanınsa, pişmanlıklar.........................................................hala bir umut beslemede öfkeler...............................................................tek silahı korkular.............................................................sadece kaçışlar..............................................................o keşkeler.............................................................kalabilmiştir hüzünler.............................................................elinde. ve tüm mesele bu iki yanının arasındaki boşluk... boşluk; bomboş... çaresiz... nereye gideceğini bilemeyen bir şaşkın... ama yine de en sevdiği "sol yanındakiler"... çünkü hep orda hazır beklerler umut bazen kendini belli etmese de onlar fırsat kollar gelirler içini kemirmeye. bu boşluk, o kadar bulanıktır ki o kadar çok soruşları vardır ki daha yakındır bu sol yana daha yakından bir arkadaş ama hep bu masum gülüşlere aldandı... tanıyamadı... yanıldı... yılgıya kapıldı... isteseydi kaçardı ama hep aynı yanı bir yerlerde tutuklu kaldı... defalarca yanılsa da neden hep aynı hatayı yaptı neydi onu aynı yere döndüren... yüreği suskularda takıldı... yanıtsız kaldı... suçlu olan zaman mıydı?... dursaydı o an durabilseydi böyle olmaz mıydı?... tek başına mı kaldıramadı?... bir yanı hep diğer yanında takılı kaldı benliği zamanın içinde boşluğa daldı... keşkeler birikti... her geçen gün yenisi eklendi... keşkeler zamanı daha da hızlandırdı artık onu durdurmak imkansız! giden çoktan gitti.. gittiği yerden umarsız... vakit geldi artık zaman beklemede... tercihini maskelerinden arındır. o kadar gizlenmiş ki kendi artık gerçek sen bile artık aynı sende değil... yeni bir ışık süzülüyor sabaha yakın bir saatte... zaman durmuş... masken boşlukta-yoklukta kaybolmuş... sen öylece ortada o öyle bir sen ki özlemiş maskenin altındakini. artık orda tüm çırpınışlar sonda ve sen bu dünyadaki "en gerçek" şeysin hayatta! … .. . 06-10-2007 |
Bayramınız mübarek olsun.