BU BİR ŞİİR DEĞİL...
sevgilim desem sana duyar mıydın sesimi
gelir miydin yanıma usulca sokularak unuttun sen beni biliyorum gelmezsin ki geriye giderken söylemiştin dönmem bekleme diye özledim ben yine de sende olmayanları düşünerek belki diyorum ara sırada da olsa aklına gelirim özler misin bilmiyorum ama ben seni çok özlüyorum gidişin kabusum oldu yiyemiyorum içemiyorum sen yokken gülemiyorum ki ne bileyim işte yaşamıyorum ama yaşar gibi yapıyorum tıpkı bir zamanlar senin yaptığın gibi sever gibi yapıyordun ya işte öyle yaşar gibi yapıyorum ama ama ben sevmiyor gibi yapmayı beceremedim sevgilim ben canım der gibi de yapamıyorum canım derdin ya bana seviyorum derdin ya sensiz yaşayamam ölürüm derdin de ben utanırdım sen söylerken yüzüm kızarırdı hiç bitmez bitemez derdin ya... hele cennet gözlüm derdin ya hiç unutamıyorum ya da der gibi yapmanı sen der gibi yaptın çünkü sever gibi yaptın keşke hiç öyle görünmemiş olsaydın dürüst olsaydın keşke sever gibi yapmasaydın belki inanmazdım bu kadar oysa ki ben senin bende ki sevmelerini sevmiştim bana sever gibi bakmalarına aşık olmuştum kelebeğim derken ki heyecanını sevmiştim ya da öyle gibi göründüğünü sevmişim evet şimdi gittin... sen giderken bilemedin belki ama neleri bitirdiğini göremedin yaşamımı elimden aldın yok olan tüm hayallerimi umutlarımı çaldın sen cezası en ağır olan günahı işledin sen beni bitirdin giderken içim acıyor çok canım yanıyor bir tanem sensiz nefes alabilmeyi başaramıyorum ki ben sıkılıyorum hayattan kimseyi görmekte istemiyorum sokağa da çıkmıyorum gittiğinden beri kapadım bu odaya kendimi sabah nasıl oluyor akşam nasıl geçiyor haberim yok olması neye yarar zaten sen yoksan... beceremiyorum sensiz yaşamayı şarkımızı da dinlemiyorum artık küstüm seninle şarkımıza bile sanki o plaktan bana bakıyorsun gibi gelecekmişsin gibi sanıyorum nefesini duyuyor gibi oluyorum da yine yüreğim ağzıma geliyor sanki şu pencereden uçup kaçacakmış gibi işte böyle bir tanem ne yaşamayı biliyorum ne de ölmeyi düşünebiliyorum konuşmayı da unuttum epeydir ne zaman anneme bir şey söylemek istesem çıkamıyor kelime dudaklarımdan tıkanıyorum boğazım karıncalanıyor sanıyorum ki senin adından başka kelime çıkmayacak dediğim gibi konuşmaya da korkar oldum unuttum bildiğim her şeyi zaten kıymeti de yok benim için bıraktığın minik sevgilin çok olgunlaştı bilsen şımarıklıklarım yok artık kulakları çınlatan kahkahalarım da suskunum şimdi sadece yaşar gibi davranıyorum öyle gibi görünüyorum senden öğrendim ben öyle gibi görünmeyi sever gibi GÖRÜNMEYİ... |
saygılar