Fizikten hep sıfır alınca ancak bu kadar anlıyabilmişim kuantumu...

Kuantum derler
Ne menem iş ki
Bire bir örtüşmekte mısralarla
Bir falcı edasıyla yazıyorsun
İçinden gelen sesi
O kendi içinde
Acaip yörüngeler çizerek
Ezberimizi bozuyor
Neresinden bakıyorsan
Kendini başka gösteriyor
Sihirli aynalar gibi kelimeler
Bazen dev oluyorsun bazen cüce

İç dünyana doğru
Işık hızında bir yolculuk
Biraz önce ihtiyardın
Bak şimdi çocuk
’Zaman izafidir’ demiş usta
Bende ona inanıp
Tutup getiriyorum geçmişimi karşıma
El yakmaca oynuyoruz
O acemisi bu işin
Kaçıramıyor ellerini
Fırsat fırsattır deyip
Acısını alıyorum yılların
...
Sonra bir bakıyorsun
Çocukken
Ölümüne ağladığın kedin
’Beni hatırladın mı’ diyor
’Sana ışığımı yolladım cennetten
Bunaldığın gecelerde
Yolunu bulabilmen ondandır’
Aklına ananın duaları geliyor
Suladığın ağaç
Kanadını sardığın serçe
Ekmeğini bölüştüğün karınca
...
’Ne ekersen onu biçersin’ diyor bilge
’Kendi cennetimiz de
Kendi celladımız da bizde’









11 haziran 2009