Ilkbaharda Ağaç
Takmışsın telli duvağını ulu ağaç,
Sende kalma kıyı köşelerde utangaç, Sana da uğramadan önce zalim hallaç, Kaderden önce kederden önce kendin aç. Kendin aç işte kimseye olmadan muhtaç, Lazım olursa eğer bir lahza ihtiyaç, Bu derde bulamazsın bir katre ilaç, Çünkü; olur bütün nebat bu yolda kıraç |