KIŞOcağı sen yakar, sen söndürürsün Kazmayı, küreği yaktırırsın kış Mevsimi bahara sen döndürürsün İnsanı arkandan baktırırsın kış Örtü olur bürünürsün doğaya Güneş keskin geçer, görünmez aya Kara bulut mekân tutar semaya Garibe el aman çektirirsin kış Arza oturursun aylar boyunca Ak karından haz alırız doyunca Yola koyulursun nevi duyunca Şanına türküler yaktırırsın kış Bulut bulut gökyüzüne ağarsın Kara dönüp ince ince yağarsın Bazen güz güneşi hoşça doğarsın Maşallah nişanı taktırırsın kış Sende çıkar kardelenler ortaya Bin bir balık senle gelir oltaya Yağışların berekettir tarlaya Bahar ışığını çaktırırsın kış Rabia BARIŞ |