çocuk;

’tut elimi’

dedi
tereddüt etti kadın
korkular sardı ruhunu
nereye götürecekti ki
önünü görmeliydi, bilmeliydi yerini
gitmeli miydi?
beğenmezsem geri dönebilirim diye düşünüyordu

’korkuyor musun?’

diye sordu çocuk

’ hayır, tamam’

dedi uzattı elini kadın

’götür beni istediğin yere’…

tuttu elini;
götürdü deniz kenarına
gözleriyle konuşuyorlardı
önce ayakkabılar sonra çoraplar savruldu
kumların üzerine
birer adımla suyla buluştu ayakları
kumlar eriyordu tabanlarında
balıklarsa kafa atıyordu bacaklarına
mekanlarına izinsiz girmişlerdi
bu mevsimde alışık değillerdi
insan vücuduna...

su soğuk,
tenleri sıcak
ürperdi bedenleri
dudak kıvrımların da titrek tebessümler
cesaret verdi birbirine
ilerlediler derinlere
ayakları yerden kesilene kadar
suyla bütünleştiklerinde dalgalara karşı
attıkları her kulaç özgürlüğe götürüyordu
dinlenmek için uzandılar sudan yatağa
bulutlar ve güneş kıskandılar
suyla dans ettiklerini görünce
şekilden şekle girerek başladılar gösteriye...

tam üstlerindeki bulut kümesi
bembeyaz, yelelerine uzansan tutacak kadar uzun
kanatlanmış, heybetli bir at oldu bir anda
sol tarafta ki bulut
masum bir çocuktu
bekliyordu onu gözlerinde yaşlarla
sabırsızdı
yaklaştığında
kanatlı, bembeyaz ata yelelerinden asılarak
bir hamlede çıktı üstüne
özgürlüğe uçtu çocuk umutla...

akşam olmuş geri dönmeliydiler
tüm güçlerini kullanarak
attıkları kulaçlarla kıyıya varıp
yorgun bedenlerini attılar kumlara
yıldızlar ve ay örterken üstlerini
saz çalıp türküler söyledi çocuk kadına
kadın eşlik etti
bu huzur karşısında
halaya durmuştu denizde yakamozlar...


16.02.2012_____________Seher_Yeli


Şiirime nefesiyle hayat veren kardeşime ( mavisecki) Çok teşekkür ederim. Saygılarımla...