,,.....
siyaha boyanmış
bir zaman aralığına düşer sancılar zemheri vurur mevsimlerin en beyazına içi boşaltılmış şehir sendromları yaşanır üşür benim olmadığım yerlerde yalnız kalan sokak lambaları belki de uzaklarda zamanın her hangi bir yerinde şimdi ateş böceklerinin tamda dans zamanı ve sessizlik derinden gelen bir çığlığın gürültüsü gözlerime karanlıktan kalma korkular çarpar şimdi ve yine şimdi aynalarda kimsesiz bir adam ağlar mutluluğa uzak yalnızdır üşüyen elleri ve hala sırıtır yüzündeki gülen adam maskeleri... İ.Çaybaşı |